Słów kilka o Stadionie Narodowym

Stało się! Stadion Narodowy wreszcie został otwarty. Wielka impreza pod hasłem „Oto jestem!” odbyła się wczoraj, 29 stycznia. I choć inauguracja do ostatnich chwil stała pod znakiem zapytania, ratusz w końcu wydał zgodę na organizację wydarzenia, zaraz po dostarczeniu przez organizatora pozytywnej opinii straży pożarnej oraz inspekcji sanitarnej.  W niedzielne popołudnie, w aurze pięknej choć mroźnej pogody, oficjalnie otwarto bramy stadionu. Dla pierwszych 40 tysięcy osób przygotowano pamiątkowe bilety.

Zaplanowana na ten dzień impreza „Oto jestem!”, miała postać muzycznego festiwalu. Na wielkiej scenie ustawionej z okazji inauguracji na płycie boiska, wystąpili: VooVoo, Haydamaky, Zakopower, Coma, T-Love i Lady Pank. Uroczyste otwarcie Stadionu zwieńczył pokaz sztucznych ogni przy akompaniamencie specjalnie na tę okazję dobranej muzyki. Organizatorzy imprezy przewidywali, że w tym dniu Stadion Narodowy odwiedzi około 100 tysięcy osób.

Wejście na Stadion, mimo tłumu odwiedzających nie nastręczało wielu trudności. Ochrona kontrolowała bagaż, jednak bez problemu zostałam wpuszczona zarówno z aparatem fotograficznym, jak i z paczką marshmallows w torebce :) Przed przejściem przez metalowe bramki, trochę bardziej skomplikowane niż te w metrze, należało odebrać od wolontariuszy (którzy byli właściwie wszędzie) darmowy bilet z kodem kreskowym i go zeskanować. Wszystko szło bardzo sprawnie.

Słów kilka o historii stadionu

Początki Stadionu Narodowego sięgają lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku. W 1953 roku, Stowarzyszenie Architektów Polskich rozpisało konkurs na projekt stadionu olimpijskiego. Wygrał projekt zespołu architektów: Jerzego Hryniewieckiego, Jerzego Sołtana oraz Zbigniewa Ihnatowicza. W kilka miesięcy po ogłoszeniu zwycięskiego projektu, Warszawie przyznano organizację piątej edycji prestiżowego Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w roku 1955. Decyzja zapadła w czerwcu 1954 roku, szybko więc rozpoczęto prace nad budową stadionu, na którym owa impreza miała mieć miejsce.

Projekt Stadionu potrzebował jednak zmian, na które dwóch architektów nie wyrażała zgody. Wkrótce Jerzy Sołtan i Zbigniew Ichnatowicz odeszli z zespołu, a na ich miejsce Hryniewiecki zatrudnił Marka Leykama i Czesława Rajewskiego.

Stadion na 80 tysięcy miejsc siedzących, powstał z nakładów Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, w rekordowym czasie zaledwie 11 miesięcy. Obiekt zbudowano na wysypisku gruzu powstałym w pierwszych latach odbudowy Warszawy po drugiej wojnie światowej. Gruz został użyty do usypania korony stadionu oraz wału pod trybuny. W sąsiedztwie Stadionu stanął budynek administracyjny z szatnią i natryskami, gabinetem lekarskim oraz boczne boisko treningowe. Niedaleko był również parking na 900 samochodów, boisko treningowe, hala treningowa oraz budynek dla reporterów. Niestety, jak się wkrótce okazało, obiekt mieszczący szatnie został usytuowany za daleko od płyty boiska. Według obowiązujących przepisów, zawodnicy powinni mieć 10 minutową przerwę na odpoczynek. Zważywszy jednak, że sam spacer do szatni zajmował 9-10 minut, przerwa między połowami meczu została wydłużona do 30 minut.

Uroczyste otwarcie Stadionu Dziesięciolecia miało miejsce w dniu narodowego święta Polski Ludowej - 22 lipca 1955 roku, czyli w jedenastą rocznicę ogłoszenia Manifestu Lipcowego.[1] Po zakończeniu wielkiej gali, zorganizowanej z wielką pompą w stylu ludowym, odbył się mecz inauguracyjny rozegrany między reprezentacjami Warszawy i Stalinogrodu (ówczesnych Katowic), zakończony rezultatem 1:2 dla gości.

Wkrótce stadion zajął przejął rolę obiektu reprezentacyjnego Polski i stał się areną najważniejszych imprez sportowych zarówno piłkarskich, jak i lekkoatletycznych. Odbywały się tu spotkania piłkarskiej reprezentacji Polski, finały Pucharu Polski, Derby Warszawy, a także memoriały Janusza Kusocińskiego.  Stadion wielokrotnie był również miejscem startu lub zakończenia dorocznego Wyścigu Pokoju. Tutaj także, do 1971 roku odbywały się ogólnokrajowe dożynki. 17 czerwca 1983 roku, podczas wizyty Jana Pawła II, Stadion Dziesięciolecia zgromadził chyba największą w swojej historii liczbę widzów. Wówczas na trybunach i na błoniach zgromadziło się ponad 100 tysięcy wiernych.

8 września 1968 roku, na Stadionie doszło do tragicznego wydarzenia. W trakcie obchodów ogólnokrajowych dożynek, w obecności widzów, działaczy partyjnych  i dyplomatów, były żołnierz Armii Krajowej Ryszard Siwiec oblał się rozpuszczalnikiem i dokonał aktu samospalenia. Płonąc krzyczał: „Protestuję!”. Jego desperacki czyn, miał wyrażać sprzeciw wobec agresji wojsk Układu Warszawskiego, w tym Polski, na Czechosłowację. Siwiec zmarł po czterech dniach w szpitalu, mając poparzone ponad 90 procent ciała. Władzy taki manifest przeciwko systemowi nie był na rękę, przemilczano więc sprawę i dopiero w 13 lat później ukazała się broszura opisująca zdarzenie.

Po 1983 roku, Stadion zaczął popadać w ruinę. Koszty remontu były wysokie, a jego przebudowa nieopłacalna. W 1989 roku, miasto Warszawa wydzierżawiło obiekt do celów handlowych firmie Damis. Rozpoczął się najbardziej chyba absurdalny okres w dziejach światowych stadionów. „Jarmark Europa” – miejsce nielegalnego handlu wszystkim – od ciuchów, przez buty, kasety video, płyty CD, sprzęt elektroniczny, po alkohol, papierosy, oprogramowanie, broń i świadectwa ukończenia wszystkich szkół świata.  Według oficjalnych danych, roczne obroty jarmarku sięgały 500 milionów złotych. Według CBŚ – 12 miliardów.

26 kwietnia 2007 roku, Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz, podpisała decyzję w sprawie warunków zabudowy dla obiektu sportowego planowanego na terenie Stadionu Dziesięciolecia.

W listopadzie tego samego roku, minister sportu Mirosław Drzewiecki podczas konferencji prasowej poinformował, że firma JSK Architekci Sp. z o.o. wygrała przetarg na budowę nowego stadionu. Zaledwie miesiąc później minister sportu zatwierdził koncepcję budowy obiektu sportowego w niecce Stadionu Dziesięciolecia.

Handel na „Jarmarku Europa” kwitł jeszcze do 30 września 2007 roku. W tym dniu skończyła się umowa między firmą Damis a Centralnym Ośrodkiem Sportu.  Kupcy zostali zmuszeni do opuszczenia korony stadionu, a nowym administratorem zostało Centrum Hurtowo – Detaliczne Stadion.

Na początku lutego 2008 roku, konsorcjum JSK Architekci Sp. z o.o., Gerkan, Marg Und Partner International GmbH we współpracy z Schlaich Bergermann & Partner, przedstawiło projekt nowego stadionu. W maju rozpoczęto się próbne palowanie terenu, na którym miał stanąć nowy obiekt.

22 sierpnia 2008 roku, Centrum Hurtowo-Detaliczne przestało być zarządcą terenu targowiska przy Stadionie Dziesięciolecia. We wrześniu podpisano umowę z firmą Pol-Aqua S.A., na realizację palowania oraz rozbiórki korony stadionu.

We wrześniu 2008 roku, na Stadionie Dziesięciolecia odbył się finał Red Bull X-Fighters. Impreza zakończyła się oficjalnym zamknięciem Stadionu Dziesięciolecia przez ministra sportu i turystyki Mirosława Drzewieckiego.

29 czerwca 2009 roku, rozpoczęto budowę nowego Stadionu Narodowego. Postępy prac można był śledzić na stronie internetowej Stadionu, dzięki kamerze, która rejestrowała działania na terenie niecki przez 24 godziny na dobę. Budowę Stadionu zakończono w 2011 roku, jednak nadal trwają prace wykończeniowe, mające przygotować obiekt do otwarcia Mistrzostw Europy EURO 2012.

Nowy Stadion Narodowy ma osiem kondygnacji różnej wysokości i posiada dwa pierścienie trybun – dolny i górny. Łącznie znajduje się na nich 57 tysięcy miejsc siedzących, w tym 900 miejsc dla mediów, 4600 miejsc Premium przeznaczonych dla gości specjalnych, 106 miejsc przystosowanych dla osób niepełnosprawnych oraz ponad 800 miejsc dla VIP-ów. Pod stadionem znajduje się parking podziemny na 1800 samochodów.

Ażurowa fasada obiektu została wykonana z lakierowanej biało-czerwonej metalowej siatki, która kolorystyką nawiązuje do Polskich barw narodowych. Siatka zapewnia wentylację pomieszczeń znajdujących się pod trybunami oraz zapewnia dostęp światła dziennego.

Płytę Stadionu oraz trybuny osłania rozkładany dach wykonany z PVC, którego najwyższy element konstrukcyjny znajduje się 70 metrów nad murawą. Czas otwierania lub zamykania dachu to około 20 minut.

Zewnętrzna korona Stadionu posiada widowiskowe oświetlenie, które pierwszy raz zaprezentowano 27 sierpnia 2011 roku.

29 lutego 2012 roku, na sto dni przed początkiem EURO 2012, na Stadionie Narodowym reprezentacja Polski w piłce nożnej rozegra mecz z reprezentacją Portugalii. W czasie trwania Mistrzostw Europy na Stadionie mają zostać rozegrane trzy spotkania grupowe, jeden ćwierćfinał i jeden półfinał.  Po oficjalnych uroczystościach, mistrzostwa otworzy mecz Polska – Grecja.

 Dla tych z Was, którzy nie mieli okazji zobaczyć Stadionu Narodowego na żywo zrobiłam kilka zdjęć, zapraszam więc do galerii.