Ursynowa czar

Mam tak samo jak ty,

miasto moje a w nim:

Najpiękniejszy mój świat

Najpiękniejsze dni.

Cz. Niemen, Sen o Warszawie 

Pierwszy artykuł, a właściwie zwiastun, poświęcony w stu procentach dzielnicy o bardzo długiej historii, skrywającej wiele ciekawych miejsc, kontrastowej, nieco zabawnej i groteskowej. Dzielnicy pełnej dziwacznej architektury, przedsięwzięć, których istotę trudno racjonalnie wyjaśnić, mieszkańców, którzy mijając się na schodach pytają sami siebie: a to kto...pewnie jacyś nowi. Dzielnicy do której przeprowadza się całe to nowobogactwo przebrzydłe, wykupujące najdroższe apartamenty „przy metrze” i trzy miejsca na parkingu podziemnym, żeby ustawić na nich swojego gigantycznego pickupa, a przecież kto taką kolubryną po mieście jeździ, ile to musi palić! A dobrze mu tak, niech płaci!. Dzielnicy o największym przyroście naturalnym w Warszawie i największej liczbie osób uprawiających Nordic Walking. Dzielnicy, która w ciepłe dni może chwalić się miejscami, gdzie liczba rozpalonych grilli przekracza liczbę mieszkańców. Dzielnicy, która może poszczycić się zabudowaniami kampusu akademickiego wzniesionymi na planie szpitala, ścieżkami rowerowymi kończącymi się na murze lub wśród mchów i paproci. I wreszcie – dzielnicy, która była świadkiem powstawania między innymi takich produkcji jak Alternatywy 4 czy Dzień świra. Zapomniałabym! Dzielnicy, która posiada naprawdę niezwykłe indywiduum. Takim kombinatem jak Figlowisko, chyba nikt na świecie nie może się pochwalić, a tu proszę – na Ursynowie stoi sobie już od kilku lat i ma się nieźle. Żeby wyjaśnić to zjawisko-figlowisko, potrzeba zaledwie kilku słów: lodowisko, ogródek piwny, dmuchany kurczak. Nadal nie wiecie o co chodzi? Cóż, ja też do końca nie wiem, ale byłam, widziałam i bezrefleksyjnie przyjęłam do wiadomości (zastanawianie się do niczego nie prowadzi...) :-) 

Większość odwiedzających stolicę, jeśli już coś mówi o Ursynowie, to zwykle są to słowa: jedna wielka sypialnia. Trudno się nie zgodzić, że jest w tym trochę prawdy, a jeśli ktoś nie wierzy, zawsze może o godzinie 8.30 rano sprawdzić co się dzieje na Dolince Służewieckiej w kierunku centrum. Sznur samochodów, których kierowcy udają się rano do pracy, rozwiewa wszelkie wątpliwości co do aktualnej pozycji Ursynowa w rankingu „najbardziej wyludniających się w godzinach pracy dzielnic”. Niestety taka opinia nie działa jak pryzmat, przez który widzimy to, co naprawdę jest piękne w tej dzielnicy. A szkoda, bo ładnych miejsc nie brakuje i choć część z nich ma mocno osiedlowy charakter, to przyciąga spokojem, zadbaną roślinnością i poczuciem czasu, który mam wrażenie, na Ursynowie płynie zupełnie inaczej. Nie do końca jestem pewna czy szybciej czy wolniej – po prostu inaczej. 

Mimo wszystkich dziwactw, których swoją drogą nie brakuje w innych dzielnicach, Ursynów jest miejscem fascynującym, spokojnym, rodzinnym, przyjaznym. To miasto w mieście, enklawa. Wszystko jest na miejscu, najróżniejsze sprawy można tu załatwić, bez potrzeby organizowania wycieczki do centrum. A do tego na Ursynowie znajduje się jedno z najwspanialszych miejsc na świecie - "Giełda na dołku", czyli targowisko, które ożywa w weekendy. Można tu kupić niemal wszystko, jednak prawdziwym rytuałem jest zakup półkilometrowego pachnącego chleba, a w czerwcu - soczystych truskawek. I choć Ursynów nie może się poszczycić szczególnie dużą ilością zabytków, warto tę dzielnicę poznać, zrozumieć i zaprzyjaźnić się z nią -z wielu powodów naprawdę warto. Jednym z nich jest niewątpliwie Kazurówka, z której można wieczorami oglądać lądujące w oddali samoloty. Jest całkiem romantycznie! Oczywiście powodów jest wiele, a o wielu z nich w ciągu naszej usrynowskiej przygody będzie z pewnością mowa*.

Zacznijmy więc nieograniczoną w czasie, spokojną i ciepłą jak wiosenny letni deszcz, podróż po Ursynowie. Żadne obietnice nie zostaną złamane, bo takowych nie będzie. Nie ustalam terminów ukazywania się kolejnych artykułów o dzielnicy – ramy czasowe ograniczają, frustrują i zniechęcają. Tak zwyczajnie, po godzinach wyskoczymy na wirtualny spacer. A któregoś dnia, jak pogoda dopisze i chęci będą, wyznaczymy trzy jedności: czas, miejsce i akcję i ruszymy patrzeć, opowiadać, podziwiać lub krytykować, a przede wszystkim poznawać, wszak pierwszy stopień poznania to poznać choćby byle jak[1].

Dziś tylko tych słów kilka i zdjęć kilka, a za dni kilka przegalopujemy przez kilka...tysięcy (!!!) lat historii mojej małej ojczyzny (nabytej - nie wrodzonej, ale jednak. W końcu każdy powinien mieć swoją ojczyznę).

W galerii poniżej znajdują się zdjęcia, a tu i teraz - opis do większości, bo wprost nie wypada ich pozostawić bez komentarza. Zdjęcia oczywiście "moim oczkiem", przedstawiają tylko niewielki ułamek Ursynowa, a głównie jego kurioza. Żeby fotografię obejrzeć w pełnej krasie, należy na nią kliknąć - objawi się w pełni.

1. Brutalizm dosłownie i w przenośni, czyli kościół pw. bł. Edmunda Bojanowskiego. Ul. Kokosowa
2. Sielsko, anielsko - drewniany domek w cieniu drzew. Ul. Nugat.
3. Nic dodać, nic ująć - Figlowisko. Al. KEN.
4. Fortepian nie Chopina a ursynowski, tyle że się nie udał. Al. KEN.
5. Dmuchana kura. Jw.
6. Próg zwalniający dla rowerzystów na skraju skarpy. A niech ci się tylko koło powinie i skręcony kark gwarantowany. Ul. Orszady.
7. Budzisz się w nocy spragniony pomidora? "Tomaty 24/h" to coś dla ciebie! ;) A obok Hilton dla psów. Ot co! Ul. Cynamonowa.
8. Znów ulica Orszady. Progi zwalniające co 25 metrów - wizyta u mechanika gwarantowana.
9. Ścieżka rowerowa wśród mchów i paproci.
10. Ścieżka rowerowa...no właśnie, dokąd? Może jak w Harrym Potterze - trzeba się rozpędzić, wjechać w płot i bum! Znajdujesz się w Hogwarcie. Zresztą po takim uderzeniu głową w mur, każdy może odnaleźć swój Hogwart. Tyle że ciężko będzie to wyjaśnić psychiatrze :D

Pozdrawiam Was serdecznie!

O słońce wyszło... :)

 * Akapit dodany do wpisu jako wyjaśnienie mojego stosunku (bardzo pozytywnego) do Ursynowa, w związku z podejrzeniem, jakobym dzielnicę krytykowała albo co gorsza - mocno jej nie lubiła. Dementuję więc wszelkie pogłoski, bo Ursynów kocham i kocham wszystkie jego dziwactwa, łącznie ze ścieżką rowerową kończącą się w murze. Przypominam również swoje własne słowa, że to dopiero początek ursynowskiej przygody, wobec czego wszelkie merytoryczne treści o Ursynowie będą się pojawiały w ciągu kilku tygodni. Powyższe jest żartobliwym i tylko żartobliwym wprowadzeniem. Dlaczego znalazły się tu właściwie tylko kurioza? Ano z perspektywy rowerzysty jakoś bardziej rzucają się w oczy ;-)