Wisło, pokaż swoją twarz - Pałac na Wodzie

W Łazienkach Królewskich jestem...często. Może lepiej będzie jeśli nie wyliczę średniej miesięcznej :-) Jednak wciąż jeszcze uwielbiam ten park, a ostatnio oszalałam na punkcie oglądania tam jesiennych zachodów słońca, są naprawdę magiczne. Właściwie słońca zza drzew specjalnie nie widać, jednak połączenie pomarańczowych promieni ze złocistymi drzewami jest oszałamiające. Ostatnio wybrałam się jednak rekreacyjnie i przy okazji zrobiłam kilka zdjęć interesujących mnie obiektów. Spacer ten okazał się bardzo owocny, zwłaszcza w kontekście cyklu "Wisło, pokaż swoją twarz", ponieważ znalazłam w nieoczekiwanym miejscu niedużą, acz ciekawą rzecz i jeśli tylko znajdę o niej jakieś informacje - podzielę się z Wami. Przy okazji mojego odkrycia po raz kolejny przekonałam się, że Warszawa to miasto niezwykle ciekawe i nawet te najbardziej znane miejsca przynoszą mi wciąż wiele pozytywnych zaskoczeń.

Przechodząc do tematu, dziś zajmiemy się kolejnym przedstawieniem Wisły. Ponownie odwiedzimy Łazienki Królewskie, tym razem jednak naszą rzekę znajdziemy w lewym narożu tarasu przed Pałacem na Wodzie. Rzeźba powstała w pracowni Ludwika Kaufmanna, syna bawarskiego rzeźbiarza, Piotra Kaufmanna. Podobnie jak w omówionych w poprzednich tygodniach przedstawieniach Wisły i ta nie pozostała bez towarzystwa. W tej samej pracowni powstała także personifikacja Bugu. Oba pomniki ustawiono w narożach tarasu przed Pałacem na Wodzie około 1885 roku, wiele lat po śmierci ich twórcy. Wisła powstała prawdopodobnie około roku 1840, jednak dopiero po czterdziestu latach stanęła w narożu tarasu zastępując swoją poprzedniczkę wykonaną przez Righiego w królewskiej pracowni.  

Ludwik Kaufmann urodził się w Rzymie i tam pobierał pierwsze nauki w pracowni swojego ojca. W latach 1818-1822 kształcił się w Akademii św. Łukasza w Rzymie pod kierunkiem Antonia Canovy. W 1823 roku wyjechał do Berlina, a stamtąd na prośbę Ludwika Michała Paca przybył do Warszawy, gdzie pracował do śmierci w 1855 roku. Swoją pracownię prowadził w pałacu Karasia prz Krakowskim Przedmieściu. Do jego najbardziej znanych realizacji należy przede wszystkim fryz "Tytus Quintus Flaminius ogłaszający wolność miast greckich" nad bramą pałacu Paca na przy ulicy Miodowej. Ponadto Ludwik Kaufmann jest współautorem pomnika Natalii z Polotckich Sanguszkowej w Natolinie, płaskorzeźby Geniuszy na Banku Polskim przy Elektoralnej, popiersia generała Józefa Zajączka, oraz popiersia Jana III Sobieskiego w Kaplicy Królewskiej Kościoła Kapucynów na Miodowej. W twórczości Kaufmann nawiązywał do wzorów antycznych oraz dzieł swojego mistrza Antoniego Canovy. Poza rzeźbą pomnikową i portretową Kaufmann wykonywał także elementy wystroju wnętrz. Po śmierci został pochowany na warszawskich Starych Powązkach w kwaterze 25, rząd 4, miejsce 6.