Magister inżynier Wacław Sterner w książce o tytule "Mosty Warszawy" wydanej przez Państwowe Wydawnictwa Techniczne w 1960 roku, rozdział poświęcony mostowi imienia księcia Józefa Poniatowskiego zatytułował "O niepopularności trzeciego mostu, który w dodatku był czwartym z kolei mostem Warszawy". Zdecydowanie w nagłówku przebija nuta rozbawienia autora skomplikowaną sytuacją związaną z liczbą stałych przepraw przez Wisłę.

W roku 1816 wraz z otwarciem Uniwersytetu Warszawskiego, została założona biblioteka. Początkowo funkcjonowała jako biblioteka uniwersytecka, jednak zaledwie dwa lata po otwarciu przeobrażona została w bibliotekę publiczną, której pierwszym dyrektorem został wybitny polski leksykograf i językoznawca – Samuel Bogumił Linde. Początkowo zasoby biblioteki znajdowały się na drugim piętrze Pałacu Kazimierzowskiego, dzisiejszego Rektoratu Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1831 zbiory biblioteczne oszacowano na 134 tysiące woluminów. Po upadku powstania listopadowego znaczna część zbiorów została wywieziona do Petersburga, a z pozostałej kolekcji utworzono w roku 1834 Bibliotekę Rządową.

Kiedy w prężnie rozwijającej się Europie szalała rewolucja przemysłowa, która cały wiek XIX pozostawiła na kartach historii jako czas wielkich odkryć, genialnych wynalazków i niespotykanego wcześniej rozwoju nauki, Warszawa zmagała się z trudną sytuacją polityczno-gospodarczą. Ograniczenie politycznej autonomii po powstaniu styczniowym, przyczyniło się do narastających problemów w zakresie nowych przedsięwzięć budowlanych. Choć inicjatyw podejmowano wiele, to trudności ze znalezieniem inwestorów, pozyskaniem kredytu, a przede wszystkim z uzyskaniem zgody na budowę, skutecznie ograniczały możliwości rozwoju miasta w takiej skali, jak to miało miejsce w miastach zachodniej i północnej Europy. Niekorzystne warunki znalazły swoje odbicie również w przedsięwzięciach budowlanych podejmowanych przez magistrat.