Wśród hulaków, utracjuszy, książę Stasiu triumfy święcił.
Wódce, winie i kobietom, krótkie życie swe poświęcił.
W poniedziałek średniowieczny, w gęstym mroku Mansjonarii
Z inspiracji pani Bony, oddał ducha - Pannie Marii.

Zdarza się czasami tak, że dzieło, które wyszło spod ręki artysty ma w sobie jakąś magiczną, ukrytą moc. Nie zawsze łatwo jest dotrzeć do tych poupychanych w zakamarki właściwości, niekiedy trzeba się zagłębić, poznać historię twórcy czy sposób, w jaki dzieło powstawało.

Warszawa jest miastem niezwykłym. I nie tylko dlatego, że jest stolicą Polski, że tu właśnie toczy się życie polityczne naszego kraju, tu jest siedziba władz państwowych. I też nie dlatego, że jest to największe miasto w Polsce, a do tego centrum życia gospodarczego Polski oraz jeden z najważniejszych w kraju ośrodków miejsko-przemysłowych.

W dobie rozbuchanego kapitalizmu błyskotliwe kariery bankierów przestały dziwić. Który z nich jednak tak naprawdę działa sam – bez ekipy doradców, analityków, specjalistów do spraw wszelakich? Pewnie niewielu. Tak jak i niewielu z nich prowadzi działalność daleko wykraczającą poza próg banku.

O tym, jak mnie to miasto zadziwia, niewątpliwie nie raz jeszcze napiszę. Warszawa bowiem jest miejscem niezwykłym, w którym historia rozpada się na liczne wątki, okresy, epoki. Te natomiast nakładają się na siebie tworząc swoiste warstwy – jak  wielokrotnie zamalowywana ściana. Po latach odkrywamy, że pod jedną warstwą jest tyle innych kolorów!

Przyjechała do nas z Włoch, gdzie w połowie osiemnastego wieku, pierwszy raz powietrze do jej drewnianych płuc wtłoczył za pomocą korby Giovanii Barbari. Katarynka. Przenośne pudło grające, magiczny niemal instrument, którego melancholijne dźwięki wypełniają w weekendy Rynek Starego Miasta unosząc się wśród tłumu przechodniów i turystów, piwnych ogródków i straganów z pamiątkami.

Styczeń, pierwszy miesiąc Nowego Roku, chyli się ku końcowi. Wypoczęty i zrelaksowany po weekendowo-karnawałowych imprezach student, budzi się w poniedziałkowy poranek wolny od zajęć. Zaraz, zaraz, myśli...Dlaczego właściwie nie mam dziś zajęć? Uczucie lekkiego niepokoju kieruje jego spojrzenie na kartki kalendarza. Tak, znowu to samo.

- czyli o tym, co łączy nową powieść peruwiańskiego noblisty ze stolicą Polski

W piątek, 21 października 2011 roku, w gmachu dawnej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, odbyło się spotkanie ze znanym na całym świecie pisarzem pochodzenia peruwiańskiego – Mario Vargasem Llosą. Autor licznych powieści (osiemnastu przetłumaczonych na język polski), esejów o literaturze, recenzji i sztuk teatralnych, uznany krytyk literacki oraz autor biografii, a od zeszłego roku laureat literackiej Nagrody Nobla, przyjechał do Polski na zaproszenie wydawnictwa Znak. Na początku października ukazał się przekład na język polski książki Llosy „Marzenie Celta”.

Dziś chciałabym wspomnieć o koncercie z okazji 162 rocznicy śmierci wybitnego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina, który odbył się 17 października 2011 roku, w Bazylice św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Tego typu wydarzenie organizowane jest co roku, w dniu rocznicy śmierci wybitnego kompozytora.