A nasza Wisła, tak spokojna cicha,
Że jej niesłychać — tak lekko oddycha,
I jakąś ciszą spokojną okolą
Nadbrzeżne wioski, pastwiska i pola.

Do Wisły Antoni Czajkowski, 1845

Grób Nieznanego Żołnierza wielokrotnie był świadkiem wielu ważnych dla Polaków wydarzeń. Dziś, z okazji rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, znów zobaczymy tych kilka kolumienek na żywo lub w telewizji, jako tło uroczystych obchodów. Mieszkańcy Warszawy już wiedzą, że to tylko fragment pięknego pałacu, który - kto wie - może kiedyś zostanie odbudowany? W ten wyjątkowy dzień...

W 1857 roku, w kamienicy przy Orlej 6 w Warszawie, firma "Wilhelm Landau" otwiera swój kantor wekslowy. Kilkanaście lat później rozszerzono działalność o oddział na Piotrkowskiej 39 w Łodzi. Kolejne lata przynoszą Landauowi pomyślną koniunkturę, kupuje więc na Orlej w Warszawie sąsiednią parcelę. Już na początku XX wieku, firma przejmuje działkę z piętrową oficyną na Senatorskiej tuż przy pałacu Mniszchów. Pałac wraz z przyległościami od wielu lat należał do Resursy Kupieckiej, jednak w miejscu starej oficyny miał wkrótce wyrosnąć jeden z najciekawszych i istniejących do dziś, obiektów na Senatorskiej.

Dziś ponownie odwiedzimy Łazienki Królewskie, tym razem jednak naszą rzekę znajdziemy w lewym narożu tarasu przed Pałacem na Wodzie. Rzeźba powstała w pracowni Ludwika Kaufmanna, syna bawarskiego rzeźbiarza, Piotra Kaufmanna. Podobnie jak w omówionych w poprzednich tygodniach przedstawieniach Wisły i ta nie pozostała bez towarzystwa. W tej samej pracowni powstała także personifikacja Bugu. Oba pomniki ustawiono w narożach tarasu przed Pałacem na Wodzie około 1885 roku, wiele lat po śmierci ich twórcy. Wisła powstała prawdopodobnie około roku 1840...

W przypadku tej rzeźby, nazwa cyklu "Wisło, pokaż swoją twarz!", wydaje się nieco nietrafiona, czy wręcz ironiczna. Przedstawiona na powyższym zdjęciu postać kobieca, jest po prostu twarzy pozbawiona.

Modern Style, Liberty, Art Nouveau, Jugendstil, Modernismo, Sezessionsstil. Secesja narodziła się jako odpowiedź na dziewiętnastowieczny historyzm, który jak uważano, nie wprowadza nic nowego do współczesnej architektury, tylko przetwarza wzory już istniejące. Sztukę opanowała nuda, monotonia, pompatyczność. Nadszedł więc czas na przełamanie dotychczasowych konwencji, na radykalne zmiany, powrót do natury - dzikiej, nieopanowanej, szybko rozprzestrzeniającej się na podatnym gruncie.

Spośród wszystkich wyobrażeń Wisły rozsianych po Warszawie, opisana poniżej rzeźba z całą pewnością nie należy do najstarszych. Jednak w cyklu "Wisło, pokaż swoją twarz", nie o chronologię chodzi, a o rzeźbiarską interpretację największej polskiej rzeki. Rzeka-matka, rzeka-kobieta, rzeka jako mityczna postać, pół kobieta, pół ryba. Wisło, kim jesteś? :-)

Od kiedy pracuję jako przewodnik po Warszawie, bardzo często odpowiadam na rozmaite pytania (najczęstsze to oczywiście "a kiedy do McDonalda?"). Często są to jednak pytania, które mogę streścić w ogólnym: "jaki zabytek/miejsce/park lubię najbardziej?". Zainspirowało mnie to do zapoczątkowania pewnego cyklu na naszym profilu na FB i stronie www. Raz w miesiącu, będę Was pytała o ulubione miejsca w Warszawie.

Miodowa - ulica słodkości, pierników i czekolady, wspaniałych rezydencji magnackich i ... zamachów. Już wkrótce wybierzemy się na ostatni spacer środowy w sezonie, aby poznać historię i odkryć tajemnice tej niezwykłej ulicy. Spotykamy się 25 września o godzinie 18:00 pod Zygmuntem na Placu Zamkowym i ruszymy w kierunku Miodowej. W trakcie spaceru będzie o...

Dziś, w dniu 1 sierpnia 2013 roku, o godzinie 17:00 znów zawyją syreny i miasto zatrzyma się, zamilknie na minutę. Ta jedna zaledwie minuta przypominać będzie nam heroiczną walkę o wolność tych, którym nie pozostało nic więcej oprócz nadziei, że Polska będzie jeszcze kiedyś suwerennym i niepodległym państwem. W tym dniu pamiętajmy, że powstanie warszawskie to nie tylko nierozważny zryw, który spowodował zniszczenie miasta i tragedię ludności cywilnej - jak coraz częściej można usłyszeć. To przede wszystkim walka o wolność i godne życie, dla siebie i dla przyszłych pokoleń. Mamy więc po 69. latach od godziny "W" okazję by oddać hołd tym, którzy nigdy nie stracili nadziei.