Jesienią 1948 roku, wśród morza ruin śródmiejskiej Warszawy zaczął wyrastać drewniany parkan, nieśmiały dowód na to, że cień tragicznej wojny powoli zmniejsza się, zostawiając miejsce dla powracającej do życia stolicy. Mieszkańcy miasta z zaciekawieniem obserwowali wydłużający się z każdym dniem płot oraz rosnące wokół rusztowania i przyglądali pracy setek ludzi i nowoczesnych maszyn. Żaden warszawiak nie miał jednak wątpliwości, co dzieje się na placu budowy.
Pan Józef powoli tracił cierpliwość. Na to szare tałatajstwo nie pomagały ani pieczołowicie przez niego stawiane pułapki, ani sidła. Nawet wnyki okazały się nieskuteczne, głównie jednak za przyczyną dzieciaków buszujących po zakamarkach Parku Skaryszewskiego i majsterkujących przy misternych konstrukcjach. Zajęcza brać zwyczajnie nie dawała się z parku wyprosić.
Park Skaryszewski im. Ignacego Jana Paderewskiego w Warszawie założony w 1905 roku według projektów głównego ogrodnika Warszawy Franciszka Szaniora, rozciąga się na obszarze 59 ha, pomiędzy Aleją Zieleniecką, Aleją Waszyngtona i ulicą Międzynarodową, od wschodu granicząc z brzegami Jeziora Kamionkowskiego. Historia Parku niewątpliwie jest splotem kilku wydarzeń. Ponad sto lat temu na terenie dzisiejszego parku...
W XVIII wieku nad przyszłością Mokotowa zawisły czarne chmury. Rozwijająca się dotychczas osada leżąca wzdłuż ważnego traktu handlowego i komunikacyjnego wiodącego z Warszawy do Piaseczna, została oddzielona od miasta wałami. Szczęśliwie jednak dla Mokotowa, tereny te upodobała sobie małżonka marszałka wielkiego koronnego ks. Lubomirskiego. Zachwycona malowniczym ukształtowaniem terenu i romantycznym krajobrazem postanowiła wznieść tu dla siebie rezydencję.
Warszawskie Towarzystwo Muzyczne imienia Stanisława Moniuszki zostało założone 15 stycznia 1871 roku w Warszawie z inicjatywy pedagoga i krytyka muzycznego Władysława Wiślickiego. W gronie założycieli organizacji muzycznej znaleźli się wybitni muzycy i melomani, między innymi: Maria Kalergis, Stanisław Moniuszko, Henryk Wieniawski czy Adam Münchheimer.
Na początku lat trzydziestych XX wieku, w związku ze zbliżającą się setną rocznicą rozpoczęcia budowy Cytadeli, podjęto wiele prac związanych z uporządkowaniem terenu wokół twierdzy. W 1933 roku powiększono teren Parku Traugutta, założonego w 1925 roku w miejscu, w którym prawdopodobnie stracono dyktatora powstania styczniowego, Romualda Traugutta. Podjęto się też rekonstrucji Zdroju Królewskiego – jedynego zachowanego na terenie Warszawy wodozbioru.
Wielka wojna powoli dogasała na frontach. Żołnierze wracali do swoich domów, zmęczeni, znękani, do końca jeszcze nie wybudzeni z koszmaru wojny. Polacy szykowali się do przyjęcia nowej, nieznanej im rzeczywistości. Wkrótce bowiem Polska odzyskać miała niepodległość. Nikt nie pamiętał już lat przedrozbiorowych. 123 lata niewoli, podziału, obcego języka i obcego panowania, prześladowań, powstań i represji, wkrótce miały dobiec końca. W tym wciąż jeszcze niepewnym czasie, na Nowym Świecie w Warszawie, w kamienicy Mikulskiego zagościła kawiarnia „Kresy” i szybko znalazła swoje miejsce na artystycznej mapie miasta.
Z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz zbliżającego się Nowego Roku pragniemy serdecznie podziękować za warszawską przygodę, w której uczestniczyliście z nami przez cały ostatni rok. Pragniemy złożyć Naszym Przyjaciołom, Sympatykom, Wycieczkowiczom i Spacerowiczom moc gorących życzeń, zdrowia, szczęścia, wszelkiej pomyślności, ale również spełnienia marzeń i wielu wspaniałych podróży - tych dalekich, egzotycznych oraz tych bliskich, warszawskich!
16 grudnia 1922 roku, pierwszy prezydent odrodzonej Polski, Gabriel Narutowicz otworzył wystawę i w towarzystwie premiera Juliana Nowaka i prezesa Zachęty Karola Kozłowskiego rozpoczął zwiedzanie. We wnętrzach było zimno i goście pozostali w płaszczach. Panowie, prowadząc niezobowiązującą rozmowę, zatrzymali się przed obrazem Teodora Ziomka "Krajobraz zimowy", kiedy za plecami Narutowicza stanął Niewiadomski. Przyłożył do jego pleców rewolwer i oddał trzy strzały...
13 grudnia o godzinie 6.00 rano, w telewizji odegrano hymn państwowy. Generał Jaruzelski na tle sztandaru z polskim orzełkiem przekrzywionym i pozbawionym korony, zerkając co chwilę w kartkę, mówi patetycznym tonem: Obywatelki i obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej! Zwracam się dziś do Was jako żołnierz i jako szef rządu polskiego. Zwracam się do was w sprawach wagi najwyższej. Ojczyzna nasza, znalazła się nad przepaścią.
182 lata temu, w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku, w Warszawie rozpoczęło się powstanie listopadowe – jednocześnie insurekcja i wojna obronna narodu polskiego przeciw Rosji. Powstanie zostało przygotowane przez sprzysiężenie Wysockiego w Warszawie. Przez dziesięć miesięcy około 140 tysięcy osób walczyło z Imperium Rosyjskim, największą potęgą militarną w ówczesnej Europie.
Święta Bożego Narodzenia to dla mnie bardzo intensywny czas. W tym roku wyjątkowo byłam zabiegana i właściwie niewiele chwil miałam do swojej dyspozycji. Jednak skłamałabym pisząc, że od tygodnia cichosza na stronie i fanpage`u Sekretów Warszawy, spowodowana była moim brakiem czasu. Zaczęło się wszystko od wyjazdu, przedświątecznej krzątaniny, przeistoczyło wkrótce w sernikowo-piernikowo-słodkie lenistwo, a zatrzymało dość gwałtownie na informacji budzącej moje niemiłe zaskoczenie.
Dziwicie się pewnie dlaczego na stronie poświęconej Warszawie, napisałam o paryskim moście i zwyczajach z nim związanych. Otóż, kiedy przeczytałam o Pont des Arts, zaczęłam się zastanawiać, gdzie w naszej pięknej stolicy, mamy takie prawdziwie romantyczne miejsca.
Artur Oppman nie tylko stworzył sieć powiązań między architekturą, ludźmi a wydarzeniami, lecz także osnuł tę sieć na kanwie historycznej. Omówiony powyżej wiersz Honoratka, nie jest tego jedynym dowodem. Ukazują się bowiem w wierszach dzieje Warszawy w czasie wielkiej epidemii dżumy w XVI w., która zdziesiątkowała ludność miasta.
